མེ་ཏོག་བཞད་པ་དང་།སེ་ར་དགོན་།
གྱང་དཀར་པོ་མིག་ནག་པོ་ར་།གསེར་མདོག་ཅན་གྱི་ཝ་
གྱང་ངོས་སུ་མེ་ཏོག་བཞད་སྔ་བའི་ལྡེབས་རིས་ཆགས་ཡོད་།
ནང་ན་བསྡད་ཡོད་དང་སྒྲོལ་མ་
གྱང་གི་ཕྱིར་ཐོན་པའི་སྐབས་སུ་བྱ་འདབ་དུ་སྔར་བཞིན་
གཟི་མདངས་རྣམ་པར་འཚེར་བ་།
ལོ་མང་པོ་གོང་རོལ་དུ་ཁོང་ཚོ་དེའི་དད་ལྡན་བྱས་ཤིང་།
སངས་རྒྱས་ལ་བལྟས་། གཡོ་དབྱི་འོད་
མཁའ་དབུགས་ནང་དུ་འོ་མ་ཡོད་།ཞང་དྲི་ཞིམ་འདི་ལ་
ལོ་ངོ་སྟོང་ཕྲག་སྔོན་
སྔོན་ནས་ཀྱང་ན་གཞོན་བླ་མ་ཞིག་ཡོད་།
ཡང་མཉེན་ལྕུག་དང་ལྡན་པ་བཏིང་ནས་རིང་པོ་བསྡད་ན་
དབྱང་བརྒྱུད་ནས་ཝ་རྩོད་འདུ་ཁང་དུ་སྲུབས་
འོད་མདའ་གསེག་གསེག་གི་ཁོའི་ལུས་སྟེང་ལ་བརྒྱབ་།
ཁོའི་མཆུ་ཏོ་ཅུང་བགད་།

来贴个喜欢的，也是此时心情
桃红又是一年春

寻得桃源好避秦，
桃红又是一年春。
花飞莫遣随流水，
怕有渔郎来问津。
——谢枋得《庆庵寺桃花》

四块玉
元·关汉卿
旧酒没，新醅泼，
老瓦盆边笑呵呵。
共山僧野叟闲吟和。
他出一对鸡，我出一个鹅，
闲快活。
南亩耕，东山卧，
世态人情经历多。
闲将往事思量过。
贤的是他，愚的是我，
争什么！

隐系济济人才，心系田园情怀。只因区区小事，老死不相往来。

《咏雪》
什么东西天上飞，东一堆来西一堆;莫非玉皇盖金殿，筛石灰呀筛石灰。

《大明湖》
大明湖，明湖大。大明湖里有荷花，荷花上面有蛤蟆，一戳一蹦达。

《咏闪电》
忽见天上一火镰，疑是玉皇要抽烟。如果玉皇不抽烟，为何又是一火镰?

半夜三更毁电池，
村吧大佬小先知。
半瓶酸墨河边看，
浅水王八会写诗

谁解秦宫一粒丹，山河百二变秋难。
叶来风动枝初断，花冷池沉露未干。
十里晨钟天欲晓，千年古渡水犹寒。
月中仙子长舒袖，寄语苍生仔细看。

诗意有些前言不搭后语。然而古诗讲究入韵，对仗，平仄。
其中入韵不难，对仗亦不难，但平仄工整实在难。
我真费了大力才做到了平仄无误，诗意那自是不能苛求了。
其实就算古人的句子，平仄也大多不能相合。
古往今来，七律中平仄无误的句子并非没有，但确实极少，不过只《锦瑟》《登高》等廖廖数首千古绝唱而以。
我等又不指望写出传世之作，平仄自是不必苛求，只求入韵了即可。

眠为一先韵，与其他几字有出韵之处。
我本农家子，躬耕草堂前。
松柏寄傲骨，兰菊托德贤。
清风拂窗过，明月照我眠。
北堂歌一曲，余音绕琴弦。
前，贤，弦三字也属一先韵，与眠字可以搭配。

一疯二水为疯水