بىز (ماقۇل )دېگەن مەنىدە بېشىمىز نى لىڭشىتىپ قۇيۇپ ئىشىمىز نى داۋام قىلاتتۇق .
باشاق تېرىۋېتىپمۇ ئۆزىمىز نىڭ كۆڭۈللۈك ئويۇنىنى تېپىۋالاتتۇق .كۆل بويىدىكى قۇچاق يەتمەس يوغان ،ئىېگىز سۆگەتلەرنىڭ ئاچا شاغلىرىفا قۇشلار ئۇۋا سالاتتى .كۈندۈزى ئۇلار بالىلىرىفا ئوزۇق تۇتۇش بىلەن ئاۋارە ئىدى .كەچ كىرگەن ھامان ئۇلار خۇددى ئالدىن كېلىشىۋالفاندەك ۋىچىر لىشىپ بۇ جاينى ئاۋات بازاغا ئايلاندۇراتتى .