唉 果然世界好小
可以通过这么几个人就联系在一起
说一句 好久不见

你那么美

你能感受到吗

แล้วอยู่คนเดียวไม่เหงาบ้างเหรอ
เหงาจนน่ากลัว
แล้วมันเป็นไง เหงาจนน่ากลัว
ก็อย่างตอนเด็กๆ ความเหงาคือไม่มีเพื่อนใช่ปเะ
แต่พอโตขึ้นน่ะ
ความเหงามันเหี้ยกว่านั้นมาก
แล้วมันเหี้ยใส่มิวยังไงล่ะ
ไม่รู้จะบอกยังไงดี
แต่มันเริ่มตอนประมาณซัมเมอร์

ถ้าเรารักใครมากๆ
如果我们很爱很爱一个人
เราจะทนได้เหรอ
我们能受得了吗？
ถ้าวันนึง เราต้องเสียเค้าไป
如果有一天…我们要失去他
แล้วไอ้ การจากลา มันก็เป็นส่วนนึงของชีวิต
离别…也许是生命的一部分

มันจะเป็นไปได้เหรอโต้ง
Tong 你说可能吗？
ที่เราจะรักใคร โดยไม่กลัวการสูญเสีย
爱一个人 却不担心会失去他
แต่อีกใจนึงก็คิดว่า
另一个声音又问我
แล้วมันจะเป็นไปได้เหรอ ที่เราจะอยู่ได้โดยไม่รักใครเลย
不爱谁 一个人生活下去 可能吗？
นี่แหละ คือความเหงา
这…就是孤单
เราอยู่กับมันมาห้าปี
我孤单了五年
ทำไมเราจะไม่รู้ว่ามันทำร้ายเรายังไง
我怎么会不知道孤单有多可怕
แล้วชีวิตที่เหลือของเราล่ะ
我还剩下的人生呢？
Mew

ก็ถูกแล้วล่ะค่ะ หนอะ มันเป็นแค่คนแปลกหน้า

在山的那边海的那边有一群蓝精灵